Fakty o peelingu
Złuszczanie naskórka, inaczej peeling, eksfoliacja, abrazja, ablacja ? zabieg stosowany w kosmetyce i dermatologii, polegający na usunięciu martwych komórek naskórka. Zabieg ma na celu poprawę wyglądu i stanu skóry, poprzez spłycenie drobnych zmarszczek oraz rozjaśnienie przebarwień. Peeling stosowany jest także w kuracji przeciwtrądzikowej oraz po zabiegu depilacji w celu zapobiegania wrastania włosów w skórę.
W zależności od metody złuszczania, peeling dzieli się na mechaniczny, chemiczny lub fizyczny1. Ze względu na głębokość usuwanych warstw naskórka wyróżnia się natomiast peeling bardzo powierzchowny, powierzchowny, średniogłęboki i głęboki2.
Słowem peeling określa się także ogólnodostępne środki kosmetyczne służące do złuszczania naskórka. Kosmetyki te w swoim składzie zawierają enzymy rozpuszczające martwy naskórek np. Papaina albo substancje ścierne (drobinki) takie jak np. sproszkowane łupiny orzecha włoskiego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82uszczanie_nask%C3%B3rka
Wygładzanie twarzy skłonnej do zmian trądzikowych
Kobiety lub młode dziewczęta posiadające trądzik starają się na różne sposoby pozbywać trądziku i wygładzać swoją skórę, a także regenerować ją po wszystkich zabiegach, jakie musiała ona przejść w związku z leczeniem trądziku. Trzeba przyznać, że niektóre środki pozwalające na pozbycie się trądziku są tak naprawdę bardzo drażniące dla skóry. Wobec tego wiele kobiet decyduje się na korzystanie z bezpiecznych dla skóry zabiegów kosmetycznych wykonywanych w profesjonalnych salonach, które stanowią dobrą alternatywę dla tradycyjnych sposobów leczenia trądziku. Pozwalają one na łagodzenie podrażnień skórnych i wygładzanie skóry twarzy. Dlatego wydaje się, że mogą być wykonywane regularnie u wszystkich dziewcząt próbujących radzić sobie z trądzikiem.
Makijaż i czynniki psychologiczne
Makijaż może nieść znaczenie psychologiczne. Ludzie, którzy przesadnie podkreślają swoją urodę mogą mieć uraz związany z poczuciem niedostatecznej atrakcyjności (zobacz: kompensacja). Sposób używania makijażu może także ujawniać samoocenę (osoby o niskiej samoocenie bądź to zupełnie nie używają makijażu, bądź go nadużywają). Należy tu jednak uważać na interpretację, bowiem samo używanie lub nieużywanie makijażu nie jest podstawą rzetelnej diagnozy.
Zaburzenia poczucia tożsamości objawiać się może skłonnością do częstej i diametralnej zmiany wyglądu (np. powtarzające się operacje plastyczne, bardzo częsta zmiana koloru włosów itp.). Nie jest jednak prawdziwa zależność odwrotna: zmiana wyglądu nie musi być związana z zaburzeniem poczucia tożsamości.
W europejskiej kulturze kobiety malują często usta i oczy. Malowanie ust jest związane z powszechnym (nieprawdziwym) przekonaniem, że kobieta o pełnych ustach jest namiętna, zaś usta wąskie świadczą o oziębłości. Usta są także symbolem waginalnym i w związku z tym ich podkreślanie może być sygnałem seksualnym. Malowanie oczu związane jest z tym, że w kanonie kobiecej urody oczy odgrywają ważną rolę - im wydają się większe, tym bardziej atrakcyjne. Jedna z teorii mówi, że jest to związane z tym, iż kobieta z dużymi oczami wydaje się młoda (oczy dzieci są większe w stosunku do całej twarzy niż oczy dorosłych). Duże oczy mogą także sprawiać wrażenie niewinności, czyli wierności. Współczesny kanon kształtu oka to migdał.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Makija%C5%BC